loei
- Sedert die 10de eeu in Oudnederlands as luoen opgeteken. Van Proto-Germaans *hlōjan-[1]
Tydvorm | Persoon | Woordvorm |
---|---|---|
Teenwoordige Tyd | ek | loei |
Verlede Tyd | ek | het geloei |
Teenwoordige deelwoord | loeiend |
- 'n Klaende geluid, soos 'n bees s'n, voortbring
- Dit is hiér, in hiérdie land dat ek snags wakker lê en dat die slawe Januarie en Februarie geleef het; dit is in hiérdie stad dat ek in die donker die kreet hoor in die verte, die geluid van brekende glas, die geloei van ’n sirene.[2]
Vertalings: loei | |||
---|---|---|---|