Tydvorm Persoon Woordvorm
Teenwoordige Tyd  ek  tree op   
(in bysin)   ... dat ek  optree 
Verlede Tyd  ek   het opgetree        
op•tree
  1. Manier wat iemand hom gedra en handel; wyse waarop op gebeure gereageer word.
  2. Kontrolerende of bestraffende maatreëls uitvoer.
  3. Iets in die openbaar voor mense doen (soos om hulle te vermaak).
  1. 'n Polisieman moet binne die raamwerk van die landswet optree.
  2. Die skoolhoof gaan ernstig teenoor leerders wat rook optree.
  3. Die vertoning trek jaarliks duisende mense met dosyne kunstenaars wat optree.
«Soos een man optree
Eenparig wees.
  Vertalings:    optree
Engels: act(en), perform(en)
Nederlands: optreden(nl)