sonate

Afrikaans (af)

Enkelvoud	Meervoud
sonate	sonates

Etimologie

Sedert 1679 in Nederlands bekend. Van Italiaans sonata.

Woordafbreking

so•na•te

Selfstandige naamwoord

    Betekenisse

(musiek) 'n Musiekstuk, gewoonlik in drie tot vyf dele, vir solo-instrument, klavier en basso continuo.

    Voorbeeldsinne

Telemann het baie sonates gekomponeer.

    Vertalings

Vertalings:
Engels: sonata(en) Nederlands: sonate(nl) v/m