af
| Byvoeglike naamwoord |
|---|
| af |
- Na onder/benede.
- Weggaan; 'n plek verlaat.
- Hy ry van die berg af.
- Hy hardloop van die ongeluk af.
| Vertalings: | |||
|---|---|---|---|
| |||
| Bywoord |
|---|
| af |
- Nie langer op of aan iets nie.
- Na onder.
- Vanaf; van waar begin is.
- Hy was die koppies af.
- Hulp:IPA: [ɑf]
-
(lêer)
| Voorsetselbywoord | |
|---|---|
| af | |
| Bywoordelike voornaamwoord | |
| Persoonlik | eraf |
| Naby | hieraf |
| Veraf | daaraf |
| Betreklik | waaraf |
| Vraend | waaraf? |
| Onbepaald | ergens af |
| Negatief | nergens af |
| Universeel | overal af |
- Voorsetselbywoord Af; naar benede; 'n plek verlatend; los
- 1.:Skeibare deel van 'n werkwoord
- 2.:Skeibare deel van 'n voornaamwoordelike bywoord
- 3.:Skeibare deel van vanaf
- 4.: iets ~ zijn: nie langer iets wees nie
- 5.:as predikaat volmaak
- 1.: Skeibare deel van 'n werkwoord, soos afwassen:
- «Hij wast de kopjes en schoteltjes af.»
- Hy was die koppies en pierinkies af.
- 2.: Skeibare deel van 'n voornaamwoordlike bywoord, soos eraf:
- «De deksel is er niet af.»
- Die deksel is nie daarvan af nie.
- 3.: Skeibare deel van vanaf:
- «Van zijn stoel af.»
- Van sy stoel af.
- 4.:
- «Hierdoor was hij politicus af.»
- Hierdeur was hy nie langer politikus nie.
- 5.:
- «Die muziek was pragtig. Het was echt af!»
- Daardie musiek het pragtig gewees. Dit was regtig volmaak!
- Voorsetselbywoord. Dit vorm voornaamwoordlike bywoorde en skeibare werkwoorde maar dit besit geen ooreenkomstige voorsetsel nie.