Byvoeglike naamwoord
Trap Predikatief Attributief Partitief
Stellend   dubbel    dubbele    dubbels  
dub•bel


  1. Twee keer soveel.
  2. Twee dele.
  3. Geskik vir twee mense.
  1. Ons moet dubbel soveel geskenke vir Kersfees koop as laas jaar.
  2. Gooi vir my 'n dubbel. Die laken in dubbel gevou.
  3. Ons slaap op 'n dubbelbed.

    Antonieme

    Vertalings

  Vertalings:   
Engels: double(en)
Nederlands: dubbel(nl)