Byvoeglike naamwoord
Trap Predikatief Attributief Partitief
Stellend   amptelik     amptelike     amptelikes    
Vergrotend   ampteliker      
Oortreffend   amptelikste  
amp•te•lik
  1. Deur bevoegde gesag erken; van 'n gesaghebbende bron of outoriteit; uit die krag van 'n amp; offisieel.
  2. Formeel; statig.
  1. Taiwan is tans 'n demokratiese eiland wat amptelik as die Republiek Sjina bekend staan.
  2. Die statige man het ewe amptelik vorentoe getree.
nieamptelik, amptelike
  Vertalings:   
Duits: amtlich(de)
Engels: official(en)
Nederlands: officieel(nl)