Tydvorm Persoon Woordvorm
Teenwoordige Tyd  ek  beken 
Verlede Tyd  ek   het beken        
be•ken
Bely; iets wat onbehoorlik of strafbaar is erken.
Beken maar jy is die skuldige!
  Vertalings:   
Engels: confess(en)
Frans: avouer(fr)
Nederlands: bekennen(nl)


(klemtoonhomogram)
béken
Hulp:IPA: [ˈbe.kə(n)]
    
(lêer)
bekén
Hulp:IPA: [bə.ˈkɛn]
    
(lêer)
Woord
béken
Meervoud van ☞ beek.
Woord
bekén
  1. eerste persoon enkelvoud teenwoordige tyd van bekennen
  2. (by inversie) tweede persoon enkelvoud teenwoordige tyd van bekennen
  3. gebiedende wys van bekennen
1.: Ik beken.
2.: Beken je?
3.: Beken!