foppen
Nederlands (nl)
Etimologie
.svg){kind=small}
- Uit vroeë Nieu-Nederlands as voppen "lieg" bekend sedert 1583. Uit Duits foppen "bedrieg, lieg". Verder herkoms onduidelik.[1]
Uitspraak
| Stamtye | ||
|---|---|---|
| foppen | fopte | gefopt |
| Tydvorme | ||
| Persoon | Teenwoordige Tyd | Verlede Tyd |
| ik | fop | fopte |
| jij, u | fopt | |
| hij, zij, het | fopt | |
| wij, jullie, zij | foppen | fopten |
| Gebiedende Wys | Voltooide deelwoord | Onvoltooide deelwoord |
| fop | gefopt | foppend |
Werkwoord
Betekenisse
- Fop; iemand as 'n speelse grap vir die gek hou
Eienskappe
- In Nederlands is dit beperk tot 'n onskuldige grap.
- Oorganklike werkwoord.
- Die voltooide deelwoord kan attributief gebruik word.
- Swakke werkwoord met agtervoegsel -te.
