optel
Tydvorm | Persoon | Woordvorm |
---|---|---|
Teenwoordige Tyd | ek | tel op |
(in bysin) | ... dat ek | optel |
Verlede Tyd | ek | het opgetel |
- op•tel
- (wiskunde) Getalle bymekaartel; tot 'n totaal saamvoeg; sommeer.
- Hoër lig; in die lug stoot.
- As jy twee en twee optel, kry jy vier.
- Kan jy die sak optel en op die tafel sit?
- 2. oplig
Vertalings: 1. Wiskunde | |||
---|---|---|---|
Vertalings: 2. Hoër lig | |||
---|---|---|---|