'n Bejaarde vrou met plooie op haar gesig.
Sedert 1327 bekend uit Middelnederlands. 'n Franse leenwoord van Oudfrans ploi (moderne Frans: pli), van Latyn plicare (vou).[1]
Enkelvoud Meervoud
  plooi     plooie    
Verkleiningsvorm
Enkelvoud Meervoud
  plooitjie     plooitjies  
  1. Golwing/rimpeling in dierlike of plantaardig weefsel.
  2. Rimpeling wat ontstaan as materiaal gevou word.
  3. Golwing in 'n aardlaag of in gesteente.
  1. Die ou man se gesig is in plooie getrek.
  2. Sy stryk die plooie uit haar verkreukelde rok.
  3. 'n Monoklien is 'n trapsgewyse plooi in rotslae wat bestaan uit 'n sone met 'n steiler helling in 'n andersins horisontale of sub-horisontale opeenvolging.
  Vertalings:    plooi
Engels: wrinkle(en), crease(en), fold(en)
Nederlands: plooi(nl)
Tydvorm Persoon Woordvorm
Teenwoordige Tyd  ek  plooi 
Verlede Tyd  ek   het geplooi        
Die handeling van plooie maak.
Nóú raak ons ouer, die jare plooi om ons hoofde, op ons lyf...
  Vertalings:    plooi
Engels: folding(en), wrinkling(en)
Nederlands: plooien(nl)


Enkelvoud Meervoud
Naamwoord plooi plooien 
Verkleinwoord plooitje plooitjes
Hulp:IPA: [ploɪ̭]
    
(lêer)
Plooi
«Een plooi gladstrijken.»
'n Haakplek uitstryk.
  1. eerste persoon enkelvoud teenwoordige tyd van plooien
  2. (by inversie) tweede persoon enkelvoud teenwoordige tyd van plooien
  3. gebiedende wys van plooien
1.: Ik plooi.
2.: Plooi je?
3.: Plooi!