skel
Tydvorm | Persoon | Woordvorm |
---|---|---|
Teenwoordige Tyd | ek | skel |
Verlede Tyd | ek | het geskel |
Teenwoordige deelwoord | skellende |
- skel
- Slegsê; krenkende of beledigende woorde op 'n heftige of ongeskikte toon uitspreek.
- Sy is bekend vir haar mal idees en skel hom gereeld oor sy mislukkings uit. Hy skel soos 'n viswyf.
- Niemand wat iets weet nie, niemand wat iets doen nie, niemand wat kan skel nie.
- «Donkie skel vir Langoor uit.»
- Gesê as albei dieselfde fout het.
Vertalings: skel | |||
---|---|---|---|
Byvoeglike naamwoord | ||||
---|---|---|---|---|
Trap | Predikatief | Attributief | Partitief | |
Stellend | skel | skel, skelle | ||
Vergrotend | skeller | |||
Oortreffend | skelste |
- Hoë en deurdringende klank; skril, skerp geluid.
- Baie sterk; intens; skerp.
- Die vrou het 'n skel stem.
- Die skel neonligte brand my oë.
Vertalings: skel | |||
---|---|---|---|