Byvoeglike naamwoord
Türk
Substantiveerde verbuigings: Türk (verbuiging)
تورك
IPA: [tʏrkʲ]
  1. Turks, van, betreffende die Turke.
  2. Turks, van, afkomstig uit, behorend tot, eie aan Turkye.
  3. Turks, van, betreffende die Turkse taal.


Naamval Enkelvoud Meervoud
Nominatief Türk Türkler
Genitief Türkün Türklerin
Datief Türke Türklere
Akkusatief Türkü Türkleri
Lokatief Türkte Türklerde
Ablatief Türkten Türklerden
Verdere verbuigings: Türk (verbuiging)
تورك , meervoud: توركلر
IPA: [tʏrkʲ], genitief: [tʏrˈkʲʏn], datief: [tʏrˈkʲɛ], akkusatief: [tʏrˈkʲʏ], lokatief: [tʏrkʲˈtɛ], ablatief: [tʏrkʲˈtɛn]; meervoud: [tʏrkʲˈlɛɹ], genitief: [tʏrkʲlɛˈrɪn], datief: [tʏrkʲlɛˈrɛ], akkusatief: [tʏrkʲlɛˈrɪ], lokatief: [tʏrkʲlɛrˈdɛ], ablatief: [tʏrkʲlɛrˈdɛn]
Turk; Turkse.