lui
Tydvorm | Persoon | Woordvorm |
---|---|---|
Teenwoordige Tyd | ek | lui |
Verlede Tyd | ek | het gelui |
- 'n Geluid maak.
- As inhoud hê.
- As die klok lui, moet die kinders aantree.
- Die boodskap lui: "hy is dood"; besonderhede ontbreek.
Vertalings: | |||
---|---|---|---|
Byvoeglike naamwoord | ||||
---|---|---|---|---|
Trap | Predikatief | Attributief | Partitief | |
Stellend | lui | luie | ||
Vergrotend | luier | |||
Oortreffend | luiste |
- Vol traagheid; nie lus vir werk of inspanning nie.
- Die boemelaar is so lui dat hy eintlik bid om nie werk te kry nie.
- Nie 'n lui haar op die kop nie (baie fluks).
Vertalings: | |||
---|---|---|---|
Enkelvoud | Meervoud | |
---|---|---|
Naamwoord | — | lui |
- Hulp:IPA: [lɶy]
-
(lêer)
Byvoeglike naamwoord | ||
---|---|---|
Stellend | ||
Onverboë | lui | |
Verboë | luie | |
Partitief | luis | |
Vergrotend | ||
Onverboë | luier | |
Verboë | luiere | |
Partitief | luiers | |
Oortreffend | ||
Onverboë | luist | |
Verboë | luiste | |
Bywoord | ||
Oortreffend | het luist(e) |
- Lui; traag en sonder lus