Enkelvoud Meervoud
  ken     kenne  
ken
(anatomie) Die onderste punt van die kaak
  1. Man balanseer yslike kind op 'n stoel op sy ken![1]
verouderd: kin
Gesig, kop, liggaam
Tydvorm Persoon Woordvorm
Teenwoordige Tyd  ek  ken 
Verlede Tyd  ek   het geken        
  1. In staat wees om te sê wat iets is.
  2. 'n Persoon kan identifiseer